अभयचे नशीब जरी आज चमकले होते पण दुपारी झालेल्या झटापटीत जी त्याला जखम झाली होती त्याने त्याच्या आनंदावर विरजन पडलं होते. त्याचे हत्यार संध्याकाळी टारारून सुजले. जखम पण अशा ठिकाणी झाली होती की तो सांगू पण शकत न्हवता आणि कोणाला बोलू पण
शकत न्हवता. त्याला आता धड चालता पण येत न्हवते.तो तसाच आपल्या खाटेवर झोपला होता.बाहेर त्याची आई आणि वडील शेतातून घरी कधी आले याची कल्पना सुद्धा त्याला न्हवती.अभय झोपला आहे अस वाटल्याने त्याची आई किंवा त्याचे वडील पण त्याच्या खोलीकडे त्याला उठवायला आले न्हवते.रात्रीचे आठ वाजत आले होते तरी तो उठला नाही म्हणून त्याचे वडील त्याला उठवायला गेले,
आण्णा – ” आबा, अरे लेका उठ की, आठ वाजत आल्या. जेवायचं नाय का तुला ? “
अभय – ” हा , कळलं च नाही मला पण जेवायला नको मला भूक पण नाही आणि माझ डोकं पण दुखतंय.”
आण्णा – ” कशाने रे ? उन्हात गेलता का उंडारक्या करायला ?”
अभय – ” नाही हो आण्णा, तुम्ही जेवा आणि माझ जेवण आई ला माझ्या खोलीत ठेवायला लावा. मी गावात जाऊन गोळ्या घेऊन येतो डोकं दुखीच्या. “
अण्णांनी मान डोलावली आणि ते निघून गेले. अभय उठला आणि कसतरी करत स्वतःचा ढगळा असा बरमुडा शोधला आणि तो चढवला जेणेकरून त्याला चालताना त्रास होणार नाही. तस तर गावामध्ये मेडिकल दुकान न्हवत पण नवीन झालेल्या एका किराणा मालाच्या दुकानात पेनकिलर, डोकेदुखीचा तापाच्या गोळ्या मिळायच्या.आता होत तर ते फक्त काम म्हणजे त्याला त्या दुकानापर्यंत चालत पोहोचायच होत.
अथक परिश्रम घेऊन तो तिथे पोहोचला आणि त्याने दुखत असेल तर त्यासाठी खायच्या आहेत अस सांगून तीन गोळ्या घेतल्या.गोळ्या पॉवर च्या आहेत जेवण करूनच खा अस त्या दुकानदाराने बजावून सांगितलं. तस त्याचं बरोबर होत कारण पुढे जाऊन काही कमीजास्त झालं तर लोक आपल्याला पकडतील त्यामुळे त्याने आपला विषय क्लिअर केला. तो हळू हळू घराकडे निघाला होता एव्हाना आठ वाजून गेल्या होत्या आणि गावात येणारी शेवटची बस आली होती.झप झपं पावलं टाकत एक मध्यम अंगकाठीचा आणि उंचीचा इसम त्याच्या जवळ येताना दिसला. तो सुवर्णा चा नवरा केशव होता. तो सुट्टीवर आल्यापासून त्याची आणि केशव ची अजून एकदा ही भेट झाली न्हवती.केशव ला माहित होत की अभय आला आहे पण सकाळी लवकर जान आणि उशिरा येणं यामुळे त्या दोघांची भेट होतच न्हवती.केशव त्याच्या जवळ आला आणि बोलला,
” आर अभय , इकडं या येळेला गावात काय करतोय ? इतकं दिवस झालं आलेला तू आपली गाठच नाही पडली.”
अभय – ” हा ना काका, तुम्ही येता कधी आणि जाता कधी कळत नाही मला.” त्याचा मान ठेवत अदबीने तो बोलला.
केशव – ” हा का, लय सुखल्या गत दिसतोय.लय काम पडलं काय आज तुला “
अभय – ” नाही हो ,थोड डोकं दुखतंय म्हणून झालं असेलतस”
केशव – ” हा का , चल मग पटकन घरी, जेवण कर इकडचं आणि झोप.”
अभय – ” नाही नको मला भूक नाही, तुम्ही व्हा पुढे मी आलोच” केशव हो म्हणून पुढे निघाला अभय पण हळू हळू चालत घरी पोहोचला.घरी पोहोचताच तो थेट त्याच्या रूम मध्ये गेला. आई ने जेवण ठेवले होते. त्याने दरवाजा लावून घेतला. पटकन पण काळजीपूर्वक त्याने आपला बरमुडा काढला. अंडरवेर खाली खेचून त्याने लवडा न्हाहाळला. सूज बरीच होतीच. त्याची हालत पाहून त्याला समजलं की
अजून तीन चार दिवस तर त्याला काही करता येणार नाही सुवर्णा ला भेटता येणार नाही.त्याला हे आठवून घास गिळवत न्हवता पण नाईलाजाने त्याने गोळी खायची म्हणून थोड
जेवण केलं, गोळी खाल्ली आणि अंथरुणावर जाऊन पडला.दिवसभराच्या थकावटीने आणि गोळी च्या अमलाखाली त्याला थोड्या वेळात झोप लागली.
केशव जेव्हा घरी आला त्याला घरातील वातावरण आज वेगळच भासत होत. तो घरी आला तेव्हा सुवर्णा ने स्वयंपाक आधीच करून ठेवला होता.घरात सगळं टापटीप होत.रोज तो घरी आला की मोरी मध्ये जाऊन हात पाय धुत असे आणि नंतर मग सुवर्णा ला चहा बनवायला सांगत असे.केशव ने सांगितल्या शिवाय ती काही तस करायची नाही परंतु आज तो घरात आला तसा तिने हातातून त्याची कामाची पिशवी
घेतली.त्याच्या हातात लक्स साबणाची वडी देत त्याला मोरीमध्ये जायला सांगितलं.तिने पाणी गरम करून ठेवलं होत.तिने उतरून मोरी मध्ये दिलं निसनायला थंड पाण्याची बादली दिली.केशव ला नक्की चाललंय काय ते समजत न्हवत पण खूप दिवसातून त्याला बर पण वाटत होत. त्याला त्याच्या लग्नाच्या सुरुवातीचे दिवस आठवले जेव्हा हे सगळं होत होत.न राहवून तीत अंघोळ करतच म्हणाला,
” सुवर्णे, काय झालं आहे ग.? आज एवढी का सेवा चालू आहे ?”
“सेवा नवऱ्याची नाही करायची मग कोणाची करू ? केलं तरी अवडेना आणि नाही केलं तरी पटना? ” अस म्हणून ती हसू लागली. सुवर्णा खरच आज खुश होती.जरी तिच्या खुशी च कारण वेगळं असल तरी तिचा मूड बदलल्यामुळे केशव खुश झालं होता.त्याने लगबगीने अंघोळ उरकली.घरात घालायची कपडे चढवली. बाहेर येईपर्यंत सुवर्णा ने गरम गरम जेवणाची तयारी केली होती. दोघे जेवायला बसले.केशव ने तिला विचारलं,
“काय ग ? आज कसली घाई झाली आहे .सगळं पटापट करतेय”
सुवर्णा – ” उद्या सकाळी जायचं आहे ना कामाला लवकर तुम्हाला म्हणून..”
केशव – ” मी तर रोजच जातो की सकाळी लवकर “
सुवर्णा – ” मग तुम्हाला तुमच्या टायमाला झोपायला नको का सकाळी जायला ?”
केशव – ” हा पण त्याला अजून लय टायम आहे मग घाई कशाला करतेय ? होऊ दे की निवांत ?”
सुवर्णा – ” मग लय येळ आहे तुमच्याकड तर मला दिला तर बिघडलं व्हय तुमचं ? ” असम्हणून ती हसू लागली. केशव ला आता समजल होत तिची लगबग कशासाठी होती.जेवण झाली तशी सुवर्णा ने केशव ला झोपायच्या खोलीत जाऊन बिछाना करायला सांगितला आणि तिने पटापट
जेवणाची भांडी आवरून ठेवली.अंगावरील साडी फेडली, बाकीचे सगळे कपडे काढले आणिअंगावर फक्त गाऊन चढवला.केस मोकळी सोडून पटकन कंगवा फिरवला आणि दरवाजा बंद करून ती झोपायच्या खोलीत निघाली.समोर केशव बिछान्यावर पडला होता. केशव नाही आकर्षक
व्यक्तिमत्वाची व्यक्ती होता , नाही तो प्रणय आणि कामरासात पारंगत होता परंतु अभय नी जी आग सुवर्णाच्या मध्ये जागृत केली होती तिचे दमण करण्याचा प्रयत्न ती फक्त केशव
सोबतच करू शकत होती. कारण तिला पण माहित होत अभय अजून तीन चार दिवस तरी याच्यासाठी तयार होणार नाही. ती सरळ केशव च्या कुशीत शिरली. त्याच्या दंडावर डोकं टेकवून झोपली आणि दुसऱ्या हाताने केशव चे निप्पल वर बोट फिरवू लागली. केशव लगेच उत्तेजीत
झाला. खर तर त्याच्या उत्तेजीत व्हायला आणि उत्तेजना जायला वेळ लागायचा नाही. जे काही एक दोन मिनिटांचा विषय असेल तेवढेच सुवर्णाचे सुख.ही गोष्ट तिला ही चांगली
माहित होती.ती म्हणाली,
“अहो, ऐका ना.. तुम्ही आज शांत रहा.जास्त गडबड करू नका जे काय करायचं आहे ते मीकरेन” तो तयार झाला. ती उठली आणि गाऊन काढून टाकला.केशव ला थोडा वेळ काही सुचलं नाही कारण जवळ पास तो २ वर्षानंतर तिला पूर्ण नागडी पाहत होता.ज्या दिवशी. सुवर्णाला आणि केशवला तिच्या मुलानी नागडे झवताना पाहिले होते तेव्हा पासून ते फक्त निकर काढूनच कार्यक्रम करत असत. कपडे काढून ती त्याच्या पोटावर बसली . आपल्या हाताने तिने केशव ची बंडि काढली.केशव च्या केसाळ छातीवरून तिचे हात फिरू लागले.नशीब होत त्याचं जी त्याला एव्हडी सुंदर, मादक यौवन असलेली बायको मिळाली होती.आता तिचे गोरे गरगरीत मांसल उरोज त्याला आमंत्रित करत होते. त्याच्या
लंडामध्ये तणाव येऊ लागला होता जो तिच्या योनीवर खेटु लागला होता.तिने आपले नितंब उचलून हलकेच हाताने केशव च्या लेहेंग्याची नाडी ओढली आणि ती त्याच्यावर झोपली आणिकेशवच्या मानेवर गळ्यावर छातीवर आपले नाजूक गुलाबी ओठ फिरवू लागली.
केशव ने आपले हात खाली घालून आणि पाय उचलून लेहगा आणि अंडरवेर बाजूला काढून टाकली.केशव आता तिच्या योनीमध्ये लंड घालायला तळमळत होता.सुवर्णा ची पुच्ची आधीच पाणी सोडत होती पण ती त्याला आत मध्ये घालू देत न्हवती.रात्रीच्या निखळ शांततेत सुवर्णा च्या वाजणाऱ्या बांगड्या किणकिण आवाज करत होत्या.तीच केशव वर पूर्ण कंट्रोल होत.तिनेआपल्या दोन्ही तंगड्याच्या मध्ये हात घालत केशव चा लंड आपल्या मुठीत पकडला आणि आपल्या नाजूक गुलाबी पाकळ्यांवर घासू लागली.गरम झालेल्या लंडाच्या घर्षणाने सुवर्णा च्या अंगावर काटे उभे राहू लागले.तिने आपले डोळे झाकले आणि अभय ला
डोळ्यापुढे ठेऊन ती दाण्यावर आणि योनीच्या तोंडावर मस्तपैकी लंड घासू लागली.तिने घासण्याचा वेग हळू हळू वाढवला आणि ती झडली.झडलेल्या पाण्याने केशव चा लंड ओला झाला होता.केशव नी तिची कंबर पकडली आणि तिला आतमध्ये घेण्याचा प्रयत्न तो करू लागला.सुवर्णा ला कळले होते की केशव आता खूप उत्तेजित झाला आहे त्यामुळे जरी
त्याला आता आतमध्ये प्रवेश दिला नाही तर तो तसाच गळून मोकळा होईल आणि एकदा का तो मोकळा झाला की तो पुन्हा तयार होणे जवळ जवळ अशक्य च आहे .जास्त वेळ न लावता ती खाली उतरली केशव च्या शेजारी झोपून तिने पाय फाकवले आणि केशव ला अंगावर ओढले.केशव तिच्या वर आला त्याने आपला लंड तिच्या योनीवर ठेवला.सुवर्णा आधीच पाझरली असल्याने त्याचा लंड आतमध्ये सहज गेला. त्याने जोरात दणके द्यायला सुरुवात केली.
सुवर्णा का माहित होत की हा लगेच गळणार आहे ते माहित असल्याने तिने त्याच्या कमरेला आपल्या दोन्ही पायांच्या विळखा घातला.तसा त्याचा वेग थोडा मंदावला.तिने आपले डोळे मिटले आणि अभय ला डोळ्यासमोर ठेऊन ती त्याच्याकडून झवून घेऊ लागली.केशव कडून तीच भागण तर शक्य न्हवत पण अभय च फक्त मनात चिंतन करून तिची पुच्ची फुरफुर करू लागली.केशव ने त्याचं दणके द्यायचं स्पीड वाढवल. सुवर्णा च्या तोंडातून आह आह चे हलके स्वर निघू
लागले.दोन तीन मिनिट दणके देताच केशव ची उतारी होऊ लागली. सुवर्णा च्या लक्षात येताच तिने आपला हात आपल्या पूचीत घालून दाणा जोरात रगडू लागली.फट फट चा आवाज आणि आह आह सोबत सुवर्णाच्या कणण्याचा आवाज जोर धरू लागला.काही वेळातच केशव ने दात ओठ खाऊन शेवटचा जोराचा धक्का दिला आणि आपल्या चिकाच्या फवाऱ्याने सुवर्णाची योनी भरुन टाकली.दोघे ही घामाघूम होऊन एकमेकांच्या बाजूला निपचित पडले होते.खूप दिवसाचं मानसिक आणि शारीरिक समाधान आपल्या पदरी घेऊन केशव झोपी गेला पण सुवर्णाच्या या नवीन जीवनाला आता तर कुठे सुरुवात झाली होती.आज दिवसभरात जे काही तिच्या सोबत झालं होत तेवढं सुख मागील दहा वर्षात सुधा अनुभवलं न्हवत…
क्रमशः