लेखक – राहुल दुबे
मामीने परत तसच हसत माझ्याकडे तिरक्या नजरेने पाहत बोलली, “अति तिथे माती असते हे विसरू नका.
तब्येतीला पण जपा.” मी परत ओशाळत बोललो, “तस काही नाही. उगाच अंदाज नका बांधू.”मी कशाला अंदाज बांधू ? तुमच्या चेहऱ्यावरूनच सगळं स्पष्ट दिसतंय. आणि हो हात धुतलेत फक्त जर बर्मुड्याकडे लक्ष गेलं असतं तर बरं झालं असतं” मामी पुन्हा एकदा तशीच माझ्याकडे न पाहता गालात जीभ घोळवत हसत बोलली.मी पटकन खाली पाहिलं तर तिथे काहीच नव्हतं मात्र मामी आता खळखळून हसायला लागली.
“चोर के दाढी मे तिनखा!” हसत हसत तिने मला टोमणा मारला तसं मला समजलं मामीने परत मला कोपच्यात घेतलं होतं.”काय तुम्ही पण मी नाही बोलणार जा” असं म्हणत मी तिथून पळ काढला.
“अगं बाई गं. एक माणूस लाजलं वाटतं!” मी बाहेर येत असताना मामीचा मागून खळखळत हसत बोलण्याचा आवाज आला.त्यानंतर मात्र काही नाही घडलं. मामी किचनमध्ये काम करत राहिली न मी बाळासोबत खेळत बसलो. पण मला एक गोष्ट कळेना की अचानक मामीच्या वागण्यातून बोलन्यात एव्हढा बदल कसा काय आला? मानलं की मला तिला जाऊ द्यायचा नसेल तरी पण मी तिचं ऐकलं असताना ती माझ्यासोबत असं चावट कसं काय बोलायला लागली. मला उत्तर काही सापडेना तेव्हा विचार केला, कारण काही का असेना पण मला आता तिच्या सोबत चावट बोलायला मज्जा यायला लागली होती. लवडा तर ताठत होताच पण मनात पण गुदगुल्या होत होत्या. प्रथमच मी एका स्त्री सोबत असं चावट बोलत होतो.
तो दिवस असाच गेला. अधे मध्ये मामी माझ्याकडे पाहून हसायची. तिचं हसणं कशाबद्दल होतं मला माहित होतं पण माझं ते बोलणं चालू करायचा धाडस होत नव्हतं आणि मामीने पण तो विषय परत छेडला नाही.रात्री ९ च्या दरम्यान मामा आला. जरा शांत शांतच वाटत होता. थोडं इकडचं तिकडचं बोलत आम्ही जेवण उरकलं. मामी पण जरा शांत न गंभीर दिसत होती. दुपारच्या सारखी चुलबुली टाइप नव्हती दिसत. जेवण वगैरे झाल्यावर आम्ही ११ च्या सुमाराला मामीने अंथरुण टाकायला घेतलं. मामा बाहेर टॉयलेट गेला होता बहुतेक.
अंथरुण टाकताना मामीने एकदा बाहेर नजर टाकली अन हळू आवाजात म्हटलं,”रोल लक्षात आहे ना? कुंभकर्णाचा? अजिबात आवाज करायचा नाही” शेवटचं वाक्य ती डोळा मारत बोलली.एक गोड आणि सणसणीत अशी संवेदना माझ्या डोक्यापासून लवड्यापर्यंत गेलेली मला जाणवली. म्हणजे आज मामी मामाला झवायला देणार ते पण मी जागा आहे हे माहीत असून पण ते सगळं आठवताच माझ्या हातापायाला कंप सुरु झाला. मी मामीकडे पहिलं तर ती परत तशीच हसत होती. अंथरुण घालताना ती थोडी वाकली होती. पुन्हा एकदा तिचे बॉल ब्लाऊज मधून बाहेर पडताना दिसत होते. माझा बुल्ला ताठू लागला होता. मी डोळे फाडून तिचे बॉल पाहण्यात मग्न होतो.”बस करा. डोळे खोबणीतून बाहेर पडतील” मामीने टोमणा मारला तसं मी चपापलो.
“खरंच तुम्ही करणार आहे का?” मी जरा घाबरत विचारलं.” विचार तर आहे पण तुम्ही जागे दिसलात तर प्लॅन कॅन्सल पण होऊ शकतो” मामी हसत बोलली.
मी जरा निराश झालो. पुढं काही बोलणार इतक्यात मामा आला. आम्ही दोघे गप्प झालो. पलीकडे भिंती कडेला मामा झोपला, त्याच्या अलीकडे मामी मामीच्या अलीकडे बाळ न नंतर मी हीच आमची रोजची पोजिशन होती.लाईट बंद केली असली तरी टीव्ही चालू असल्यामुले खोलीमध्ये उजेड जाणवत होता. पायाच्या बाजूला टीव्ही होती त्यामुळे आम्ही सगळे पाठीवर झोपून टीव्ही पाहत होतो. उत्सुकतेमुळे मला झोप येत नव्हती. नावालाच फक्त टीव्ही पाहत होतो. १०-१५ मिनिटे अशीच गेली. मी हळूच डावीकडे मान तिरकी करून पाहिलं तर मामी टीव्ही पहात गर्क होती. मामीच्या आडून मामा दिसत नव्हता. काही वेळाने मामाच्या सौम्य घोरण्याचा आवाज येऊ लागला. मला नवल वाटलं. मामा तर झोपला मग आता काही नाही होणार बहुतेक. मी मामीकडे पहिलं तर ती अजून पण टीव्हीच पाहत होती.न राहवून मी विचारलं, “टीव्ही बंद करू का?”का? झोप आली का तुम्हाला?” मामीने विचारलं.”तसं नाही पण मामा झोपले म्हणून विचारलं” मी स्पष्टीकरण देत बोललो.”तुम्हाला हवं असेल तर झोपा. मी करते नंतर टीव्ही बंद” मामी बोलली.
मी काही न बोलता टीव्ही पाहत राहिलो. पण थोडा हिरमोड झाल्यामुळे थोड्या वेळात मला झोप येऊ लागली. डोळे बंद होऊ लागले. टीव्ही चा सौम्य आवाज येत होता. नंतर कधी गाढ झोपून गेलो कळलंच नाही.
“आहहहहह उम्म्म्म…. आआहहहहहह…. आईईईई गगगगग” कोणाच्या तरी कन्हण्याच्या आणि धाप टाकलेल्याच्या आवाजाने माझी झोप मोडली. हळूच डोळे उघडले तर सर्वात आधी मला छतावरचा फॅन दिसला. लक्षात आलं की टीव्ही पाहता पाहता तसाच पाठीवर झोपून गेलो होतो. आपल्याला जाग कशाने आली याचा विचार करायच्या आधीच मला दुसरा आवाज आला.”अहो जरा हळू ! मी काय कुठे पळून चाललीये का?”मामीचा आवाज ऐकताच माझें अर्धवट डोळे खाडकन उघडले.
मला रात्री अंथरूण टाकतानाचं मामीचं बोलणं आठवलं. काय चाललं असेल याची कल्पना आली. पहायची इच्छा होती पण पाहू शकत नव्हतो. त्या दोघांच्या पण वेगाने चालनार्या श्वासांचे आणि शरीरावर शरीर घासल्याचा आवाज मला स्पष्ट येत होता. मी पूर्णपणे जागा झालो होतो. मी ओळखलं. आपण जर असंच घाबरून पडून राहिलो तर आपल्याला घंटा काही बघायला नाही मिळणार तेव्हा काही व्हायचं ते होवो पण आज पहायचंच असा निश्चय केला.पटकन मान डाव्या बाजूला वळवणे धोकादायक होतं. मामीने पाहिलं असतं तर काही फरक पडला नसता.
तिला सर्व माहीत होतं तरी पण आपण तिला असं पाहणं कितपत आवडला असतं कळणं अवघड होतं. पण मामाला ते किंचित ही आवडलं नसतं सो मी हळूवारपणे घ्यायचं ठरवलं.अंदाज घेतला. आवाज थोडे कमी झाले असले तरी शरीराची हालचाल चालूच होती. मी हळुवारपणे मान डाव्या बाजूला तिरकी केली. डोळे मुद्दामच पूर्णपणे उघडे नव्हते ठेवले. सर्वात प्रथम जे दिसले ते दोघांचे पाय मामीचे दोन्ही पाय एकमेकाला जोडून होते तर मामाचा डावा पाय मामीच्या मांड्यावरून माझ्या साईडला आला होता. मी नीट पाहिलं तर मामीची माझ्याकडे पाठ होती. डाव्या बाजूला वळून तिने मामाला मिठी मारली होती. तेव्हा तिने मला पाहण्याचा प्रश्नच येत नव्हता. राहता राहीला मामा. त्याचं डोकं जर मामीच्या डोक्या सोबत समांतर असेल तर तो पण मला पाहू शकणार नव्हता.
पण ते दोघे नक्की काय करत होते कळत नव्हते. माझी नजर थोडी वर गेली तर मामाचा डावा हात मामीच्या
गांडीवर होता आणि शक्य होईल तेवढ्या ताकतीने तो तिची गांड दाबण्याचा प्रयत्न करत होता. पण मामीची भरगच्च गांड त्याच्या हातात मावत नव्हती. ज्या अर्थाने तो मामीची गांड दाबत होता आणि मामीची साडी तिच्या गांडीवर जशीच्या तशी होती त्यार्थी त्यांनी नुकतीच सुरवात केलेली दिसत होतं. मी धाडस करून नजर अजून वर नेली न निर्धास्त झालो. कारण मामाचा चेहरा मला दिसत नव्हता याचा अर्थ मामा मामी एकतर किस करत होते नाहीतर मामा मामीचे बॉल चोखत असावा. एव्हडं मात्र खर की दोघे पण तापले होते. मामा गांड दाबता दाबता जोरात वरती ओढत पण होता.
🍀 क्रमशः